Neoklasik heykel, 18. yüzyılın sonlarında Rokoko stiline reaksiyon olarak ortaya çıkan bir heykel stilidir. Neoklasik heykeltıraşlar, antik Yunan ve Roma’nın sanatından ve mimarisinden esin aldılar ve eserleri gerçekçilik, bakışım ve ülkü güzellik vurgusuyla karakterize edilir.
En meşhur neoklasik heykellerden bazıları Antonio Canova’nın Aşk Tanrısı’nın Öpücüğüyle Canlanan RuhJean-Antoine Houdon’un George Washington’un büstüve Bertel Thorvaldsen’in Üç Zarafet.
Neoklasik heykel, Batı sanatının gelişiminde mühim bir güçtü ve tesiri Auguste Rodin, Edgar Degas ve Pablo Picasso şeklinde daha sonraki birçok heykeltıraşın eserlerinde görülebilir.
Neoklasik heykel ile alakalı daha çok informasyon edinmek için birtakım ek kaynaklar şunlardır:
| Hususiyet | Yanıt |
|---|---|
| İnsan formu | Neoklasik heykel, insan formunu çoğu zaman idealize edilmiş ve idealleştirilmiş bir halde tasvir eder. |
| Neoklasik heykel | Neoklasik heykel, 18. yüzyılın sonlarında ortaya çıkan ve 19. yüzyılın ortalarına kadar popülerliğini sakınan bir heykel tarzıdır. |
| Heykel | Heykel, bir insan, hayvan, nesne yahut sahnenin temsilini yaratan 3d bir sanat biçimidir. |
| Güzel sanatlar | Güzel sanatlar, ergonomik amaçlardan ziyade kendi başına yaratılan sanattır. |
| Sanat zamanı | Sanat zamanı, sanatın ve vakit içerisindeki gelişiminin incelenmesidir. |
II. Neoklasik Heykel
Neoklasik heykel, süslü ve keyifli yapısıyla öne çıkan Rokoko heykel stiline karşı bir reaksiyon olarak 18. yüzyılın sonlarında ortaya çıktı. Öte taraftan neoklasik heykel, antik Yunan ve Roma’nın sanatından ve mimarisinden esinlenmiştir. Bu heykel stili, sadelik, bakışım ve ülkü güzellik vurgusuyla öne çıkmıştır.
En meşhur neoklasik heykeltıraşlardan bazıları Antonio Canova, Jean-Antoine Houdon ve Bertel Thorvaldsen’dir. Canova’nın heykelleri çoğu zaman pürüzsüz yüzeyleri ve idealize edilmiş figürleriyle karakterize edilir. Houdon’un heykelleri gerçekçilikleri ve ayrıntılarıyla bilinir. Thorvaldsen’in heykelleri anıtsal ölçekleri ve etkisinde bırakan varlıklarıyla dikkat çeker.
Neoklasik heykel, 18. yüzyılın sonlarından 19. yüzyılın başlarına kadar Avrupa ve ABD’da baskın heykel stiliydi. Sadece, 19. yüzyılın ortalarında yeni bir heykel stili olan Romantizm ortaya çıktıkça stilin popülaritesi azalmaya başladı.
III. Neoklasik Heykelin Özellikleri
Neoklasik heykel, gerçekçilik, idealizasyon ve simetriye meydana getirdiği vurgu ile karakterize edilir. Neoklasik heykeltıraşlar hem güzel bununla beraber doğaya sadık sanat eserleri yaratmaya çalıştılar. Çoğu zaman cesaret, bilgelik ve hakkaniyet şeklinde erdemleri temsil etmek için idealize edilmiş figürler kullandılar. Neoklasik heykeller ek olarak bakışımlı kompozisyonları ve klasik motiflerin kullanması ile karakterize edilir.
IV. Neoklasik Heykelde Kullanılan Malzemeler
Neoklasik heykelde kullanılan malzemeler sanatçıya ve istenen etkiye bağlı olarak değişmiş olur. En yaygın kullanılan malzemelerden bazıları mermer, bronz ve alçıdır.
Mermer, neoklasik heykeller için popüler bir seçimdi bundan dolayı kompleks detaylara oyulabilen dayanıklı ve güzel bir malzemeydi. Bronz da popüler bir seçimdi bundan dolayı kompleks şekillere dökülebilen kuvvetli ve dayanıklı bir malzemeydi. Alçı çoğu zaman neoklasik heykellerin modelleri ve kalıpları için kullanılırdı.
Neoklasik bir heykelde kullanılan malzemelerin tarzı, eserin genel görünümü ve hissi üstünde mühim bir etkiye haiz olabilir. Örnek olarak, mermer bir heykel, tipik olarak daha sert ve erkeksi bir görünüme haiz olan bronz bir heykelden daha rafine ve zarif bir görünüme haiz olacaktır.
Neoklasik heykelde kullanılan malzemeler de heykellerin sergilenme biçiminde rol oynamıştır. Mermer heykeller çoğu zaman parklar ve bahçeler şeklinde kamusal alanlara yerleştirilirken, bronz heykeller çoğu zaman müzelere ve galerilere yerleştirilirdi.
V. Neoklasik Heykelde Kullanılan Teknikler
Neoklasik heykeltıraşlar sanat eserlerini yaratmak için muhtelif teknikler kullandılar. En yaygın tekniklerden bazıları şunlardır:
Oyma: Bu teknik, bir taş bloğundan istenilen şeklin yontulması anlamına geliyordu.
Döküm: Bu teknik, istenilen formun bir kalıbının oluşturulmasını ve hemen sonra erimiş metalin kalıba dökülmesini içeriyordu.
Modelleme: Bu teknik, kil yahut öteki elastiki malzemelerden istenilen formun oluşturulmasını ihtiva eder.
Gravür: Bu teknik, metal yahut taş heykelin yüzeyine detaylı sahneler kurmayı içeriyordu.
Neoklasik heykeltıraşlar da sanat eserlerini yaratmak için keski, çekiç, törpü ve eğe şeklinde muhtelif aletler kullanmışlardır.
Neoklasik heykeltıraşların kullandığı teknikler, istenen etkiye bağlı olarak değişiyordu. Örnek olarak, oyma çoğu zaman sağlamlık ve ağırlık hissi veren heykeller yaratmak için kullanılırken, döküm çoğu zaman daha narin ve uhrevi bir görünüme haiz heykeller yaratmak için kullanılırdı. Modelleme çoğu zaman heykellerin ön modellerini yaratmak için kullanılırdı ve bunlar hemen sonra döküm için kalıplar kurmak için kullanılırdı. Gravür çoğu zaman heykellere yüz hatları yahut giysiler şeklinde teferruat eklemek için kullanılırdı.
Neoklasik heykeltıraşların kullandığı teknikler, gerçekçilik, idealizasyon ve klasik ilhama vurgu meydana getiren örneksiz bir heykel tarzının yaratılmasına destek oldu.
VI. Mühim Neoklasik Heykeltıraşlar
Aşağıda neoklasik heykeltıraşların mühim isimlerinin bir sıralaması yer verilmiştir:
- Antonio Canova (İtalya)
- Bertel Thorvaldsen (Danimarka)
- Jean-Antoine Houdon (Fransa)
- John Flaxman (İngiltere)
- Antonio Allegri (İtalya)
- Berthold Thorvaldsen (Danimarka)
- Jean-Antoine Houdon (Fransa)
- John Flaxman (İngiltere)
- Antonio Allegri (İtalya)
VII. ABD Birleşik Devletleri’nde Neoklasik Heykel
ABD Birleşik Devletleri’ndeki neoklasik heykel 18. yüzyılın sonlarında başladı ve 20. yüzyılın başlarına kadar devam etti. Yoldam, antik Yunan ve Roma heykeltıraşlarının eserlerinin yanı sıra Avrupa’daki neoklasik heykeltıraşların eserlerinden etkilenmiştir.
ABD Birleşik Devletleri’ndeki en dikkat cazibeli neoklasik heykeltıraşlar içinde Horatio Greenough, Hiram Powers ve Thomas Crawford yer alır. Greenough’un emekleri gerçekçiliği ve ülkü insan formuna vurgu yapmasıyla karakterize edilir. Powers’ın heykelleri çoğu zaman daha romantik ve duygusal niteliktedir. Crawford’un emekleri teknik becerisi ve klasik temaları kullanmasıyla dikkat çeker.
ABD Birleşik Devletleri’ndeki neoklasik heykel, amme binalarını, hususi evleri ve mezarlıkları dekore etmek için kullanılırdı. Ek olarak portre büstleri ve öteki anma heykelleri yaratmak için de kullanılırdı.
Aşağıda Amerika’deki neoklasik heykelin en meşhur örneklerinden bazıları yer verilmiştir:
- Horatio Greenough’un “George Washington” (1840) isminde eseri, Washington, DC’deki Capitol Binası’nın kubbesinde yer verilmiştir
- Hiram Powers’ın “Yunan Kölesi” (1843) isminde eseri, Washington DC’deki Corcoran Sanat Galerisi’nde bulunmaktadır
- Thomas Crawford’un “Hürriyet” (1856) isminde eseri, Washington, DC’deki Capitol Binası’nın kubbesinde yer verilmiştir
ABD Birleşik Devletleri’ndeki neoklasik heykel, Amerikan sanatının ve kültürünün gelişiminde mühim bir rol oynamıştır. Milli bir hüviyet duygusu meydana getirmeye ve ortak bir kültürel miras yaratmaya destek olmuştur.
Avrupa’da Neoklasik Heykel
Avrupa’daki neoklasik heykel, sanat tarihinde mühim bir gelişmeydi. 18. yüzyılın sonlarında başladı ve 19. yüzyılın başlarına kadar devam etti. Neoklasik heykeltıraşlar, antik Yunan ve Roma’nın sanatından ve mimarisinden esin aldılar. İdealize edilmiş güzellikleri, gerçekçilikleri ve ayrıntılara gösterdikleri özenle karakterize edilen heykeller yarattılar.
Avrupa’daki en meşhur neoklasik heykeltıraşlar içinde Antonio Canova, Bertel Thorvaldsen ve Jean-Antoine Houdon yer alır. Canova, bütün zamanların en büyük neoklasik heykeltıraşlarından biri olarak önde gelen bir İtalyan heykeltıraştır. Tanrılar, tanrıçalar ve kahramanlar heykelleri de dahil olmak suretiyle klasik konuların birçok heykelini yarattı. Thorvaldsen, neoklasik hareketin mühim bir figürü olan Danimarkalı bir heykeltıraştır. Klasik konuların yanı sıra modern figürlerin heykellerini de yarattı. Houdon, portreleriyle tanınan bir Fransız heykeltıraştır. Napolyon Bonapart ve Thomas Jefferson dahil olmak suretiyle birçok meşhur bireyin heykelini yarattı.
Avrupa’daki neoklasik heykel, sanat tarihinde mühim bir gelişmeydi. Dünyanın öteki bölgelerindeki heykelin gelişimini etkiledi ve bugün de sanatseverler tarafınca beğenilmeye devam ediyor.
IX. Öteki Ülkelerdeki Neoklasik Heykel
Neoklasik heykel, ABD Birleşik Devletleri, Meksika ve Brezilya dahil olmak suretiyle Avrupa dışındaki birçok ülkede popülerdi. ABD Birleşik Devletleri’nde neoklasik heykel, Beyaz Saray ve Washington, DC’deki Capitol Binası şeklinde amme binalarını ve anıtları süslemek için kullanıldı. Meksika’da neoklasik heykel, kiliseleri ve katedralleri süsleyen Meryem Ana ve İsa Mesih heykelleri şeklinde dini imgeler yaratmak için kullanıldı. Brezilya’da neoklasik heykel, Brezilya imparatoru Pedro I ve Brezilyalı ozan Joaquim Maria Machado de Assis’in heykelleri şeklinde hem dini bununla beraber seküler imgeler yaratmak için kullanıldı.
S: Neoklasik heykel nelerdir?
A: Neoklasik heykel, 18. yüzyılın sonlarında Rokoko stiline reaksiyon olarak ortaya çıkan bir heykel stilidir. Klasik formlara ve ideallere vurgu yapması ve antik Yunan ve Roma ile ilişkilendirilen mermer ve öteki malzemelerin kullanımıyla karakterize edilir.
S: Neoklasik heykelin özellikleri nedir?
A: Neoklasik heykelin özellikleri şunlardır:
* İdealize edilmiş insan figürlerine odaklanma
* Klasik biçim ve motiflerin kullanması
* Antik Yunan ve Roma ile ilişkilendirilen mermer ve öteki malzemelere olan tercih
* Rokoko heykelinin süslü ve anlam ifade etmeyen tarzının reddi
S: Neoklasik heykel sanatının biri olan adları kimlerdir?
A: Neoklasik heykeltıraşların dikkat çekenleri şunlardır:
*Antonio Canova
*Jean-Antoine Houdon
* Bertel Thorvaldsen
* Hiram Güçleri
* John Flaxman
0 Yorum